Οι νύχτες της άδειες, οι μέρες της χωρίς σκοπό, η ζωή χωρίς τον Τόνι είχε γίνει πραγματικά δύσκολη για την Πέρσα. Με μια κίνηση απαραίτητα συνεχή, μηχανική, σαν ρολόι-ξυπνητήρι που δουλεύει στην εντέλεια και χτυπάει στην προκαθορισμένη ώρα, αν και για κάποιο λόγο ξεχασμένο από τον κάτοχό του. Κανέναν δεν ξυπνάει ή καθοδηγεί, κανέναν δεν αγχώνει με το λίγο του χρόνου, ούτε τον ευχαριστεί με την αναμονή μιας ευτυχίας που πλησιάζει.
Όμως, εκείνο επιμένει να αντηχεί μονότονα σ' ένα άδειο δωμάτιο, ή να χτυπάει σε μια έρημη παραλία, δίπλα από τα σημάδια που έχει αφήσει στην άμμο ένας βιαστικά διπλωμένος υπνόσακος, ή μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια εξακολουθεί να δουλεύει, με μόνη ελπίδα, έστω, να το βρει κάποιος ρακοσυλλέκτης...
Έτσι δε χτυπάνε απελπισμένα όλες οι άγρυπνες, μοναχικές καρδιές μες στα σιωπηλά δωμάτια, απ' όπου έχει από καιρό χαθεί η όποια επαφή;
Αγγελική Μπούλιαρη, "Η αγάπη φυλαχτό", Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες
Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου