ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ, Σώτη Τριανταφύλλου

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ, της Σώτης Τριανταφύλλου

Σελίδες 392, Εκδόσεις Πατάκη

Πρώτη Έκδοση 2000, Τελευταία 2012

«Το Εργοστάσιο των μολυβιών είναι ένα μυθιστόρημα για την επανάσταση και τους επαναστάτες. Επίσης, είναι ένα μυθιστόρημα για τα τρομερά γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο, και για άλλα, λιγότερο τρομερά, που τον συγκλόνισαν επίσης. Η ιστορία αρχίζει το 1866, στο Κάιρο, όταν χτίζεται η διώρυγα του Σουέζ, και τελειώνει στην Αθήνα, λίγες μέρες πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πρόκειται για το χρονικό μιας ελληνικής αστικής οικογένειας που δεν μοιάζει με τις άλλες, και που δεν συμμορφώνεται με την ηθική του δέκατου ένατου αιώνα. Ακόμα, πρόκειται για την ιστορία μιας μεγάλης φιλίας, που αρχίζει στη Ζυρίχη και που συνεχίζεται στις ταραγμένες πόλεις του κόσμου: στο Βερολίνο και στην Αγία Πετρούπολη.

Στο Εργοστάσιο των μολυβιών οι ήρωες βρίσκονται στη δίνη των πολιτικών γεγονότων, από τις αιματηρές εξεγέρσεις κατά της αποικιοκρατικής εξουσίας μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση, κι από την παραφορά της μετεπαναστατικής Ρωσίας μέχρι τα εγκλήματα του σταλινικού καθεστώτος - κι ανάμεσα σ' αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν άλλα, όχι λιγότερο συνταρακτικά: ο έρωτας, η απελπισία, η αρρώστια και τα παιχνίδια της τύχης.

Το Εργοστάσιο των μολυβιών είναι ένα βιβλίο για τον άνθρωπο-τεχνικό και για τον άνθρωπο-επαναστάτη, που είναι συχνά το ίδιο. Και για το μεγαλείο τού να πεθαίνεις μ' έναν τόμο του Μαγιακόβσκι στην τσέπη, αλλά όχι προτού ζήσεις μια υπέροχη ζωή.»  

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η γνώμη μου: Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι μια από τις πιο σημαντικές φωνές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, όσο για το «Εργοστάσιο των Μολυβιών» της, είναι ένα άρτιο και συναρπαστικό μυθιστόρημα, τοποθετημένο μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, και επομένως, αξίζει να διαβαστεί!

 Πιθανόν η πολιτική κριτική οπτική της συγγραφέως να αποθαρρύνει ή να δυσαρεστεί κάποιους αναγνώστες, αλλά πιστεύω στην ανοιχτόμυαλη ανάγνωση και την ελευθερία των ιδεών. Πιστεύω, επίσης, ότι η ‘ανατομία’ ενός λογοτεχνικού βιβλίου σκοτώνει την αναγνωστική απόλαυση, ενώ οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μας είναι οι ‘αντίθετοι’ και όσα μας πλήγωσαν…

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά εδώ: http://enloutrakio.gr/category/aggelikh/

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

ΟΡΥΞ ΚΑΙ ΚΡΕΪΚ, Μάργκαρετ Άτγουντ

ΟΡΥΞ ΚΑΙ ΚΡΕΪΚ της Μάργκαρετ Άτγουντ

(ORYX AND CRAKE by Margaret Atwood)

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για το μέλλον, δυστοπικό, όπως χαρακτηρίζονται μυθιστορήματα σαν κι αυτό, τα οποία προφητεύουν ένα μέλλον δυσοίωνο (Δυστοπία (από το ελληνικό δυς+τόπος) ονομάζεται η περιγραφή ενός φανταστικού κόσμου απόλυτης δυστυχίας. Οι δυστοπίες αποτελούν προϊόν φαντασίας και χρησιμοποιήθηκαν με την πάροδο του χρόνου για να περιγράψουν ένα αρνητικά θεωρούμενο κοινωνικό ή πολιτικό σύστημα). Είναι ίσως το σημαντικότερο έργο της μεγάλης και πολυβραβευμένης Καναδής συγγραφέως, που δεν μπορεί ν' αφήσει κανέναν ασυγκίνητο, καθώς η αρχή του μέλλοντος είναι ήδη εδώ και μας αφορά όλους.

Η συγγραφέας ξετυλίγει με εκπληκτικό τρόπο ένα παραμύθι βιοτεχνολογικής καταστροφής, μας ξεναγεί σ' έναν όχι και τόσο θαυμαστό καινούργιο κόσμο –είναι γνωστό ότι αγαπά τον Άλντους Χάξλεϋ και δέχεται ότι την έχει επηρεάσει-  σ' έναν τόπο επιστημονικής φαντασίας απόλυτα πειστικό, τα πρόσωπα του οποίου θα συνεχίσουν να ζουν στα όνειρά μας πολύ καιρό μετά την ανάγνωση του βιβλίου.

Το κλίμα έχει αλλάξει, μαζί με τον παγκόσμιο χάρτη, λόγω της ανόδου των υδάτων. Οι πόλεις ασφυκτιούν, αλλά οι προνομιούχοι ζουν και εργάζονται ασφαλείς και ευημερούντες μέσα σε συγκροτήματα που φρουρούνται από αστυνομικούς. Οι περισσότερες τροφές είναι συνθετικές, τα αληθινά τρόφιμα σπανίζουν. Η χλωρίδα και η πανίδα έχουν εμπλουτιστεί με νέα μεταλλαγμένα είδη. Οι βιομηχανίες φαρμάκων και συμπληρωμάτων ανταγωνίζονται σκληρά για το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά, ενώ οι επιστήμονες-υπάλληλοί τους εργάζονται νυχθημερόν για την ανακάλυψη του επόμενου νέου φαρμάκου ή μεταλλαγμένου είδους. Γενικά, οι άνθρωποι «καταναλώνουν» μεταλλαγμένα, σεξ, παιδική πορνογραφία και βία, πολλές εκφάνσεις της οποίας παρακολουθούν ζωντανά στο διαδίκτυο.

Ο αφηγητής, ο αποκαλούμενος Χιονάνθρωπος, ζει πάνω σ' ένα δέντρο και προσπαθεί να ξεδιαλύνει όσα συνέβησαν, πώς κατέρρευσαν όλα, πώς έμεινε ολομόναχος, μετά το τέλος του πολιτισμού. Καθώς παιδεύεται με τα ερωτήματά του και ξεφυλλίζει τις αναμνήσεις του, που περιλαμβάνουν τον έρωτά του για την Όρυξ και τη φιλία του με τον Κρέικ, διαπιστώνουμε με δέος πως οι σωστές απαντήσεις είναι αυτές που γνωρίζουμε: Δεν μπορούμε, από υπεροψία ή απληστία, να επεμβαίνουμε βίαια στη φύση, χάνοντας κάθε αίσθηση του μέτρου.

Το βιβλίο «Όρυξ και Κρέικ» είναι ενδιαφέρον, έξυπνο, ευρηματικό, προφητικό, συναρπαστικό. Πραγματεύεται σε μεγάλο μέρος τα ζητήματα ηθικής που θέτουν οι νέες τεχνολογίες, ο εκτροχιασμός της επιστήμης και η επιδίωξη του επιχειρηματικού κέρδους.

Κυκλοφόρησε το 2004, ενώ ακολούθησαν δύο συνέχειες – «Η Χρονιά της Πλημμύρας» και «Το τέλος του Κόσμου» – που κατά κάποιο τρόπο εξηγούν και συμπληρώνουν το πρώτο και κατά τη γνώμη μου καλύτερο βιβλίο της τριλογίας. Διαβάστε το! (Η πρώτη ελληνική έκδοση έγινε από την Ωκεανίδα, η σημερινή από τον Ψυχογιό).

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά εδώ: http://enloutrakio.gr/category/aggelikh/

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΥΖΟΥΜΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ

http://now24.gr/i-nostalgia-tou-paliou-ponou/

«Η νοσταλγία του παλιού πόνου»

Δευτέρα, 15 Ιουνίου 2015 - 21:20

Βιβλιοπροτάσεις από τον Κυριάκο Κουζούμη

Δάφνες ποιήτριας να δρέψω, δεν επιθυμώ.

Δεν είμαι σεμνή. Προσγειωμένη είμαι.

Κι ας λένε πως πάσχει

κάποιας μορφής ευαισθησία

απ’ του ρεαλισμού την έλλειψη.

Είναι που πια δεν ήθελα

άστεγοι να περιπλανώνται

οι στίχοι μου

οι στοιχειωμένοι.

Υπέροχος ποιητικός λόγος που αγγίζει τις χορδές από την άρπα της ψυχής. Μηνύματα, εικόνες, αρώματα που θα καταλαγιάσουν σαν απαλά πούπουλα στην επιδερμίδα της συνείδησης και της καρδιάς πολλών αναγνωστών…

Αγγελική Μπούλιαρη-Εκδόσεις: Άνεμος

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ - POLIS ART CAFE - ΑΘΗΝΑ

Η ομιλία μου:

"Φίλες και φίλοι, καλησπέρα!

Σας ευχαριστώ που ήρθατε στην αποψινή μας συνάντηση. Η παρουσία σας μας γεμίζει με θετικά συναισθήματα ζεστασιάς, χαράς και αισιοδοξίας.

Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τους εκδότες μου, την  Άνεμος Εκδοτική, και συγκεκριμένα το Νικόλα και το Γιάννη, γιατί παρέκαμψαν τους δικούς μου δισταγμούς και προχώρησαν στην έκδοση της ποιητικής μου συλλογής «Η νοσταλγία του παλιού πόνου». Έτσι επέτρεψαν στα στοιχειωμένα ποιήματά μου να έρθουν στο φως καθώς, αφού είχα βάλει τους στίχους μου να συλλάβουν τη στιγμή και τα συναισθήματά της, τα κρατούσα με τη σειρά μου φυλακισμένα σε κάποιο συρτάρι.

Ευχαριστώ και τους φίλους ποιητές της αποψινής βραδιάς γιατί μου άφησαν χώρο να μπω ανάμεσά τους. Όπως αναφέρω και στο οπισθόφυλλο της συλλογής, δεν με θεωρώ ποιήτρια, αλλά πεζογράφο, που ωστόσο ήθελε να στεγάσει τους στίχους κυρίως της νιότης της. Εκεί ανήκει το μεγαλύτερο μέρος των ποιημάτων μου που χαρακτηρίζονται από τις κοινές νεανικές ανησυχίες για τις σχέσεις και την κοινωνία, και από τις επιρροές των υπαρξιστών.

Αγαπώ την Ποίηση, γιατί αποτελεί πηγή φωτός, είναι ένα ανοιχτό παράθυρο που βλέπει σε άλλους κόσμους, είναι ένα σκαλί στη σκάλα της ύπαρξης που μας ανεβάζει ψηλότερα, δονεί τα συναισθήματά μας, και τέλος γιατί, είτε μας φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη είτε ένα τσίμπημα στην καρδιά, αποτελεί παρηγοριά.

Ο τίτλος της συλλογής είναι παρμένος από το ποίημα «Η νοσταλγία του παλιού πόνου» και αναφέρεται στον πόνο ως ένδειξη ζωντάνιας. Η νοσταλγία για τον παλιό πόνο αντιπροσωπεύει τη νοσταλγία για την εποχή που είχαμε την ικανότητα να νιώσουμε έντονα συναισθήματα, να αντιδράσουμε, που ήμαστε ζωντανοί. Είναι η νοσταλγία για τον παλιό μας εαυτό που δεν είχε βυθιστεί στην απάθεια, που δεν είχε αλλοτριωθεί.

Ελπίζω τα ποιήματα της συλλογής να αποτελέσουν για τον αναγνώστη αφορμή για σκέψη και να προκαλέσουν συγκίνηση.

Κλείνοντας και εν όψει της καινούργιας χρονιάς, θα ήθελα να ευχηθώ για όλους μας και τον πλανήτη μας, μακροημέρευση και ειρήνη, υγεία, και αμοιβαία αγάπη και φροντίδα!

Σας ευχαριστώ!"

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html